gorkiy
ne kendini bilmez bir serseriyim;
ne de serveti belirsiz bir zengin...
kalbim var ummanlar gibidir
kalbim ummanlar gibi engin...
belki çözülmez bir bilmeceyim;
belki de aradığını bulamamış bir kaşif...
ne aklını yitirmiş bir deliyim;
ne de yeldeğirmenlerine saldıran bir şaşkın..
kalbim yıldızlar gibidir
kalbim yıldızlar gibi belirgin...
belki yarım kalmış bir kitabım;
belki de sevdaya tutsak bir mecnun...
ne gururuna yenik düşen bir aşığım;
ne de insanları düşündüren bir bilge..
kalbim sığ bir göl gibidir
sığ bir göl gibi durgun...
belki tanrıya ulaşamamış bir ermişim;
belki de kendini ispatlayamamış bir peygamber...
oysa herşey nefes alıp vermek kadar kolay...
ama belki de ölümlere alışmak kadar zordur;
bir insanı sevmenin bu kadar acı verebileceğini düşünmek...
kalbim savaşta yıkılmış bir kent gibidir
yıkılmış bir kent gibi hüzünlü...
belki çatışma ortasında mermisiz kalmış bir savaşçıyım;
belki de son umudunu cebinden hiç eksik etmeyen bir tutkun...!
6 şubat 2004.